Ontbinding arbeidscontract wegens ernstige wanprestatie - nog twee andere banen

In dit artikel:

Een werknemer die sinds 1 juni 2019 voor 32 uur per week bij een werkgever werkte (contract voor één jaar) had daarnaast al een vaste baan van 36 uur per week bij een andere werkgever. De werkgever eiste ontbinding van het dienstverband wegens ernstige wanprestatie en terugbetaling van loon; zowel de kantonrechter als het gerechtshof bevestigden die vordering.

Belangrijkste feiten en tijdlijn: de werknemer werkte gelijktijdig (1 juni–4 november 2019) bij beide werkgevers zonder de nieuwe werkgever volledig te informeren. Voor nevenwerkzaamheden had hij wel toestemming gekregen, maar die toestemming betrof slechts 8 uur per week — niet te vergelijken met het feitelijke tweede dienstverband van 36 uur. De werknemer meldde zich ziek bij beide werkgevers; tijdens die ziekmelding solliciteerde hij en begon op 14 april 2020 parttime werkzaamheden voor een stichting. Vervolgens trad hij, terwijl hij nog bij de oorspronkelijke werkgever in dienst en arbeidsongeschikt was, per 1 juni 2020 fulltime in dienst bij die stichting. De werkgever leverde documenten aan waaruit volgens hem bleek dat zijn eigen arbeidsovereenkomst pas op 1 augustus 2020 was geëindigd, wat impliciet betekende dat de werknemer op 1 juni 2020 nog in dienst was bij de werkgever. De werknemer volstond met een summiere ontkenning en kon die stelling niet overtuigend onderbouwen.

Het hof oordeelde dat de werknemer zijn werkgever niet op de hoogte had gebracht van omvang en aard van zijn nevenarbeid, zich heeft voorgedaan als arbeidsongeschikter terwijl hij (deels) werkzaam was, en tijdens re-integratiegesprekken onjuiste of onvolledige informatie gaf. Ook vertelde hij de bedrijfsarts niets over zijn andere banen. Deze gedragingen vormden volgens het hof een ernstig toerekenbare tekortkoming en een schending van re-integratieverplichtingen, zodat ontbinding op grond van artikel 7:686 BW gerechtvaardigd was. De uitspraak van de kantonrechter in Den Haag van 15 maart 2023 werd bekrachtigd.

Context: in het arbeidsrecht geldt een beschermingsgedachte; ontslag wegens wanprestatie is daarom alleen mogelijk bij een ernstige tekortkoming. In deze zaak vond het hof die drempel bereikt, mede vanwege het verzwijgen, de tegenstrijdige verklaringen en het starten van een fulltime baan tijdens ziekte.