Re-integratieverplichtingen zieke werknemers in 2e ziektejaar - advies Raad van State
In dit artikel:
De Raad van State heeft een kritisch advies uitgebracht over een wetsvoorstel dat de re-integratieverplichtingen van werkgevers in het tweede ziektejaar wil veranderen. Het voorstel stelt dat kleine en middelgrote werkgevers vanaf het begin van het tweede ziektejaar zich uitsluitend mogen richten op re-integratie bij een andere werkgever (het tweede spoor), mits aan de voorwaarden voor het afsluiten van re-integratie in het eigen bedrijf is voldaan. Ook introduceert het voorstel een nieuw opzegverbod en een nieuwe ontslaggrond, plus een regeling waardoor bij ontslag op die grond de transitievergoeding door het UWV vergoed kan worden.
De Raad signaleert dat deze maatregel slechts een beperkte verlichting biedt voor kleinere ondernemingen: de financiële lasten en verantwoordelijkheden rond ziekte en re-integratie — vooral bij vaste contracten — veranderen maar weinig. Hierdoor is twijfel gerechtvaardigd of de praktijkknelpunten daadwerkelijk worden opgelost. Tegelijk waarschuwt de Raad dat het beoogde verschuiven naar re-integratie bij een andere werkgever het re-integratietraject van zieke werknemers kan ondermijnen en hun kansen op terugkeer naar werk kan verkleinen. Verder verwacht de Raad aanzienlijke uitvoeringslasten voor het UWV.
Daarnaast wijst de Raad op onduidelijkheden en risico’s rond WIA-instroom wanneer werkgever en werknemer zonder tussenkomst van het UWV de re-integratie bij de eigen werkgever beëindigen, en op problemen bij gerechtelijke uitspraken over eerder verleende UWV-toestemming als die uitspraak pas na het tweede ziektejaar komt. Ook roept de Raad vragen op over de bewaartermijn van door het UWV verwerkte gegevens.
Belangrijk knelpunt is dat er een ander, nog in behandeling zijnd wetsvoorstel bestaat dat de compensatie van de transitievergoeding wil beperken tot kleine werkgevers. De Raad merkt op dat die verandering niet is verwerkt in de toelichting van het huidige voorstel en dat daardoor middelgrote werkgevers anders behandeld zouden worden dan kleine, wat gevolgen kan hebben voor de praktische uitwerking.
De Raad concludeert dat het wetsvoorstel heroverwogen moet worden: de voordelen voor werkgevers zijn beperkt, terwijl de nadelige effecten voor zieke werknemers en de uitvoeringslasten voor het UWV substantieel lijken. Ter context: in Nederland gelden uitgebreide ziekte- en re-integratieverplichtingen voor werkgevers en speelt het UWV een centrale rol bij toezicht en compensatie.